Połóg okiem psychologa

Rozmawiamy z psycholożką okołoporodową, instruktorką porodu w głębokim relaksie (hipnoporodu), prowadzącą konto na Instagramie @psychologiabliskomamy – Martą Muranowicz.

Mówimy, że połóg to czas regeneracji po porodzie. Ciało potrzebuje czasu na odpoczynek i odzyskanie sił. A co z naszą psychiką?

Czas ciąży, porodu i połogu to moment w życiu kobiety kiedy doświadcza szczególnej wrażliwości emocjonalnej. Dlatego też tak łatwo ją zranić. Czasem jedno niesprzyjające słowo może zapaść w pamięci na długo. Kobieta ma w tym czasie większy dostęp do tego, co na co dzień schowane jest w nieświadomości. Potrzebuje czułości i większej troski niż zazwyczaj.

No właśnie, potrzebuje większej troski i opieki, ale jak to w praktyce zrealizować?

Kultura, w której żyjemy jest w przedziwnym momencie. Dla nas, ludzi, nie jest normalne zostawianie młodej mamy samej z noworodkiem w domu przez większość czasu. A tak w rzeczywistości jest bardzo często. Kobiety mówią o olbrzymiej, przytłaczającej samotności. Nie żyjemy już w małych społecznościach, ani wielodzietnych rodzinach, gdzie babcie, ciotki i sąsiadki są tuż obok, przygotują posiłek, zadbają o porządek w mieszkaniu i zajmą się na chwilę maluchem, żeby mama mogła wziąć spokojnie prysznic lub przespać się. Nie mamy problemu z przeprowadzkami, więc często najbliższa rodzina mieszka kilometry od nas i może odwiedzać nas okazjonalnie. Jeśli babcie i dziadkowie pracują pomoc w opiece nad dzieckiem jest jeszcze bardziej utrudniona. A partner po pewnym czasie wraca do pracy. Więc mama zostaje sama z maleństwem na kilka godzin w domu. To trudne.

To co można z tym zrobić? Jak nie być samotną?

Przede wszystkim dać się wspierać, pozwolić na to. Tego też nie jesteśmy nauczone. Bo przecież musimy być silne, radzić sobie doskonale same i wytrzymywać każdą przeciwność losu. Inaczej nie będziemy dobrymi matkami. A to wcale nie tak! Połóg powinien być królewskim czasem odpoczynku, gdzie wszystkie przyziemne sprawy oddajemy innym, a jedynym zadaniem jakie mamy jest wykarmienie dziecka. Jeszcze przed porodem warto omówić z partnerem możliwości wzięcia przez niego urlopu. Ile dni może być w domu? Dla niego to też bardzo ważny czas poznawania się z dzieckiem, nawiązywania relacji z nim, wchodzenia w nowy system rodzinny.

A co z mamami, babciami?

Właśnie, kolejna sprawa do przedyskutowania to odwiedziny bliskich. Niektóre pary chcą na okres połogu zaprosić do siebie mamę, babcię, ciocię, czy inną osobę, która będzie ich wspierać i często też służyć swoim doświadczeniem. Dla innych taka sytuacja jest w ogóle nie do przyjęcia i być może para będzie miała potrzebę bycia tylko w swoim, wąskim gronie i odłożenia odwiedzin w czasie. Wtedy warto porozmawiać o tym z rodziną, bo być może oni będą mieli inne wyobrażenia i w ten sposób unikniemy niepotrzebnych spięć po porodzie.  

Powiedziałaś wcześniej, że czas połogu to moment, w którym kobieta jest szczególnie wrażliwa emocjonalnie. Jak to wygląda?

Poród to taki rytuał przejścia pomiędzy „ja w ciąży” a „ja jako mama”. Nasza psychika potrzebuje chwili, żeby odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Wiele kobiet doświadcza wahań nastroju. W krótkim czasie potrafią z dużego smutku przejść do euforii i na odwrót. Płaczą ze wzruszenia. Płaczą z powodów, które mogą wydawać się zupełnie błahe i czują się przez to trochę zagubione. Pojawiają się nowe emocje, których wcześniej nie czuły np. lęk o zdrowie dziecka. Zastanawiają się, czy są dobrymi mamami. Mogą też odczuwać żałobę po byciu w ciąży i czuć się dziwnie z faktem, że brzuszek jest teraz pusty. A do tego wszystkiego dochodzi zmęczenie.

To dużo zmian.

Tak, dlatego dobrze podchodzić do siebie z dużą czułością i pozwalać sobie na przeżywanie tych różnorodnych emocji. I szukać przestrzeni dla siebie, nawet takich maleńkich przyjemności. Włączenie ulubionej muzyki, ciepła kąpiel ze świeczkami, rozmowa z koleżanką na tematy niezwiązane z dzieckiem, wyjście do osiedlowego sklepu po coś pysznego. Takie drobne rzeczy z pomocą innych możemy zrealizować, a są niezwykle ważne dla naszego zdrowia psychicznego. Musimy o nie dbać nie tylko dla siebie, ale też dla dziecka.